ع.خلیلی - وبلاگ رسمی مدرسه ی علمیه ی شهیده بنت الهدی صدر
یک سلسله مسوولیت هاى پرورش به عهده مادر است که مرد، از آن محروم است ، زن حداقل سى ماه یک سرى مسوولیت هایى دارد که مرد ندارد. خداى سبحان و دین ، وظایف و دستورات و راهنمایى هایى در ظرف سى ماه براى مادر مقرر نموده و با او سخن گفته است ، این سى ماه عبارت است از: حداقل دوران حمل شش ماه - و اکثر آن نه ماه مى باشد - و دو سال نیز دوران شیرخوراگى کودک که روى هم سى ماه مى شود.
و الوالدات یرضعن اولادهن حولین کاملین و مادران شیر مى دهند فرزندانشان را دو سال کامل .
در این سى ماه که مستقیما کودک از مادر تغذیه مى کند، مادر مسؤ ول حفظ دو نفر است و دو تکلیف دارد. یکى براى خود و دیگرى براى کودک . پدر، در اصل نطفه موظف است حلال بخورد و اگر بعدا مبتلا به حرام شد ارتباط تنگاتنگى با پرورش کودک ندارد، زیرا غذاى حرام پدر در جهاز گوارشى پدر هضم مى شود، اما غذاى مادر در دستگاه گوارشى او تبدیل به شیر مى شود و کودک تغذیه مى کند، او موظف است به کودک حلال بدهد و خود حلال بخورد، این در مورد تغذیه جسمانى .
در غذاى روحانى نیز چنین است ، اگر مرد خاطره بدى ، خیال و هوس بدى در سر بپروراند خود را مى سوزاند، خیال گناه و خاطره تلخ در درون مرد علیه خود اوست ، اما خیال باطل و حرام و اندیشه گناه و خاطرات تلخ براى زن ، علیه دو نفر خواهد بود.
حال باید پرسید آیا این ، عظمت زن نیست ؟ این مسوولیتى نیست که ذات اقدس اله به زن داده است ؟ به زن فرمود: مسوولیت در حفظ خاطرات و اندیشه ها و افکار و عقاید و اخلاقت بیش از مرد است ، مرد یک نفر را مى سوزاند و تو دو نفر را، تو مسوول دو نفرى ، از این رو مواظب افکار و اندیشه هایت باش . زیرا که بسیارى از مسائل از راه اندیشه به فرزند مى رسد.
چرا مقام معلم بالاتر از مقام متعلم است ؟ چون او دو وظیفه دارد: اصلاح خود و اصلاح دیگران ، اما متعلم فقط یک وظیفه دارد، که اصلاح خودش مى باشد.
اگر مادرى بداند که اندیشه هاى او در کودک اثر مى گذارد، اندیشه ها و بینش هاى خود را تعالى بیشترى مى بخشد. وظیفه مادرى تنها این نیست که با وضو بچه را شیر بدهد و وقتى پستان در دهان کودک مى گذارد بسم الله بگوید که اینها امور ظاهرى و عبادت هاى ظاهرى است ، بلکه دین مى فرماید اندیشه هاى خودت را نیز مواظب باش ، همان طورى که به مرد مى گوید: هنگام ارتباط باز زن به فکر نامحرمى که در خیابان و بیابان دیدى ، نباش ، چون خداوند آگاه مى باشد.
انسان گاهى مراقب است کار بد نکند این همان مراقبه معروف است و گاهى مراقبة المراقبه دارد، یعنى مى بیند که دیگرى او را مى بیند:
العلم یعلم بان الله یرى
آیا ندانست این که محققا خدا مى بیند؟
یک وقت به انسان مى گویند:
عباد الله زنوا انفسکم قبل ان توزنوا و حاسبوها من قبل ان تحاسبوا یعنى بندگان خدا مراقب و محاسب خود باشند، اما یک وقت مى گویند مراقب باش که مراقب دارى الم یعلم بان الله یرى انسان غافل نمى داند که خدا او را مى بیند؟
بنابراین مسوولیت زن در این سى ماه به مراتب بیش از مرد است و هر که مسوولیتش بیشتر باشد در صورت عمل به آن ، توجهش به خدا بیشتر است و هر که توجهش به خدا بیشتر بود و عمل کرد، موفق تر است .
اینها دستوراتى است که ذات اقدس اله به عنوان برنامه ویژه از راه وحى و توسط پیامبر به زنان آموخته است . مسوولیت افراد عادى در حد مسوولیت ائمه نیست ، امامان و رهبران مسوولیت بیشترى دارند، اندیشه ها و افکار یک معلم گروهى را مى سوزاند یا گروهى را مى پروراند، ولى دیگران اینچنین نیستند، هر کس که مسوولیت بیشترى دارد نشانه آن است که اگر به این مسوولیت ها با دید تکریم بنگرد به خدا نزدیک تر است . چه کسى وارد بهشت شده تا ببیند مقام زنها کمتر از مقام مردهاست ؟ میز و منصب و مقام با خط ابلاغ مى آید و با خط عزل مى رود، مقامى که با ابلاغى مى آید و با اخطارى مى رود، چنین مقامى به درد همان صفحه کاغذ مى خورد نه به درد انسان ، و کدام مقام و منصب دنیایى است که براى همیشه پایدار باشد، پس اینها مقام حقیقى نیستند.
انسان نباید در حوزه اسلامى به سر ببرد ولى عینک غرب داشته باشد، انسان باید در برج بلندى بایستد و گذشته دور و آینده نامحدود را در نظر داشته باشد آنگاه ببیند در این مسیر نامحدود، زن موفق تر است یا مرد، زن اگر موفق تر نباشد کمتر نیست .
نوشته شده توسط :
ع.خلیلی
نظرات دیگران
[ نظر]
بازديدهاي امروز: 1 بازديد
صفحه اصلي
